Το Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013 στις 4:00 το απόγευμα θα γίνει η επίσημη έναρξη, καθώς μπροστά από το Δημαρχείο της Καστοριάς θα ξεκινήσει το πρώτο μπουλούκι που θα αποτελείτε από τη Δημοτική Αρχή αλλά και πλήθος κόσμου, συνοδεία ορχήστρας χάλκινων μουσικών οργάνων, θα διασχίσει την οδό Μητροπόλεως (Τσαρσί, Ιστορικό Κέντρο της Καστοριάς), και θα καταλήξει στην πλατεία Ομονοίας, ενώ παρέες μπουλουκιών θα ξεχυθούν σε όλες τις γειτονιές της πόλης, σε ένα ξέφρενο παραδοσιακό γλέντι που θα διαρκέσει έως και το βράδυ της Τρίτης 8 Ιανουαρίου 2013.
Από τη σελίδα του facebook ΚΑΣΤΟΡΙΑ ''ΡΑΓΚΟΥΤΣΑΡΙΑ ΣΤΟ ΤΣΑΡΣΙ'' 6 - 7 και 8 Ιανουαρίου
πηγή video sentra.com.gr
Τα Καρναβάλια της Καστοριάς (Ραγκουτσάρια), αποτελούν αναβίωση των αρχαίων Διονυσιακών οργιαστικών τελετών, που γίνονταν από Αρχαιοτάτων χρόνων, στην μέση του Χειμώνα και αμέσως μετά την γιορτή της γέννησης του ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου, (που πέρασε και στην Χριστιανική λατρεία με την καθιέρωση της γιορτής των Χριστουγέννων), προς τιμή της φύσης που θα αναγεννηθεί την Άνοιξη. Με τα Ραγκουτσάρια κλείνει το γιορταστικό δωδεκαήμερο, με χαρακτηριστικά Καστοριανά έθιμα που οι ρίζες τους φτάνουν στους πρώ'ι'μους κάτοικους της περιοχής, τους Δωριείς και τους Ορεστείες και αποτελούν σπάνιο δείγμα της ιστορικής συνέχειας του τόπου μας δια μέσου των αιώνων. Είναι απομεινάρι του γνήσιου Ελληνικού Καρναβαλιού και όχι έθιμο ξενόφερτο όπως το καθιερωμένο καρναβάλι της Αποκριάς και γιορτάζεται στις 6,7,και 8 Γενάρη. Στα Ραγκουτσάρια παίρνουν μέρος όλοι οι Καστοριανοί, άνδρες και γυναίκες, (παρασύροντας μαζί τους και τους ξένους επισκέπτες) σε "μπουλούκια", από διάφορες γειτονιές, το καθένα με τα "όργανα" (παραδοσιακές ορχήστρες) τους που γλεντούν, μέσα σ'ένα πανζουρλισμό, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ποικιλία των μουσικών οργάνων, που εκτός από τα παραδοσιακά (ζουρνάδες, γκάιντες κ.α.), από τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας προστέθηκαν τα λαϊκά "τακούμια", κρουστά και κυρίως πνευστά, χάλκινα όργανα, κατάλοιπα των μεγάλων στρατιωτικών μπάντων που κατά καιρούς περνούσαν από την πόλη. Η αναλογία με τις μεγάλες μπάντες πνευστών της Νέας Ορλεάνης στις Η.Π.Α., που δημιούργησαν την ορολογία και το παγκόσμια καθιερωμένο μουσικό είδος της τζαζ, είναι εμφανής. Η φωτογράφηση αυτών των στιγμών αποτελεί πρόκληση για τον κάθε φωτογράφο. Η ένταση του κάδρου αποτυπώνεται με το ντοκουμενταρίστικο ύφος της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Ο τονισμός, στις αποχρώσεις της σέπιας επιβάλλει την οπτική ιστορικότητα του εθίμου και την διαχρονική του καταγωγή. Τέλος ο επιλεκτικός επιχρωματισμός των πνευστών οργάνων (χάλκινα), -σε αντιπαράθεση με την ουδέτερη πολυχρωμία της έγχρωμης εικόνας-, υπερτονίζει την σημασία και την ιδιαιτερότητα αυτών των μέσων, για την ολοκληρωμένη επίτευξη του γνήσιου γλεντιού και της έκστασης (Διονυσιακή μανία), που θες δε θες, σε κυριεύει εκείνες τις ώρες, είτε με το να φωτογραφίζεις είτε με το να φωτογραφίζεσαι.
______________________________________
The Carnival of Kastoria "THE RAGOUTSARIA"
The Carnival celebrations of Kastoria (The Ragoutsaria) date from the ancient times as they were part of the Dionysian orgiastic rites. They would take place in the middle of winter after the 25th of December - the celebration for the birth of the Sun - to honour Nature for regenerating Spring. The Ragoutsaria complete the twelve-day celebration with their unique regional customs of Kastoria which go back to the first inhabitants of the area, the Dorians. They are a remainder of the original Greek carnival festivities, something which is rather rare, and not part of the foreign Carnival celebrations on the 6th, 7th, and 8th of January.
All the residents of Kastoria, men and women, take part in the celebrations. From different neighbourhoods they form groups, each group with its own band, and celebrate in a frenzy - like atmosphere, regardless of their social status. The variety of music instruments is interesting as apart from the traditional ones, the bagpipes and the 'zournades', from the early 1900s the bands started having more percurssions - the 'takoumia' , and more wind instruments, remnant of the military bands that would occasionally stop by the city. The whole scene reminds us of the time when the big brass bands of New Orleans in the USA had created and established internationally jazz music.
Capturing that scene is definitely a challenge for every photographer. The intensity is framed in a documentary - like style in black and white photography. The toning, the sepia colouring, emphasizes the antiquity of the custom and its perennial descent. Finally the selective colour add-on on the wind instruments, in contrast to the neutral colours of a colour photograph, highlights the importance and the necessity of these instruments in order to accomplish the ambiance of the authentic Dionysian ecstatic rites. Like it or not, you feel overpowered by the whole scene, regardless of whether you are taking photos or you are being photographed.
.jpg)
